Af verslunar/viðskiptaháttum landans.

Í ljósi frétta sem á okkur dynja þessa dagana tel ég mig ekki fara offari þegar ég held því blákalt fram að fjármálafylleríinu sé ekki lokið. Eins og dæmin sýna og sanna.

Sala sendiráðsbústaðar í London skilaði galtómum ríkiskassanum 900 milljónum króna nettó, þ. e. þegar búið var að kaupa annan á litlar 870 milljónir. Með viðhalds og viðgerðarkostnaði.

Viðgerðir?

Gera má ráð fyrir málningarvinnu og smá nostri hér og þar og kannski er Ikea innrétting í eldhúsinu en slíkt er ekki boðlegt fulltrúum Íslands á erlendum vettvangi.

Inni í fjárlagafrumvarpinu fyrir næsta ár er áætlun um að kaupa sendiráðsbústað í New York. Kaupverð er ekki ljóst að svo stöddu, en í framhaldi af því koma mér í hug tvær lúxus íbúðir í Gramercy Park sem nefndur eigandi, Jón Ásgeir Jóhannesson, minnist þess ekki að hafa keypt (sambúðargleymska?) en myndu sóma íslenskum framámönnum vel, þegar búið er að skipta út eldhússinnréttingunni.

En svona án gamans þá liggur í augum uppi að breytingar hafa ekki orðið á íslensku samfélagi.

Kreppa eður ei.

Flottræfilshátturinn og sýndarmennskan er fremst í forgangsröðuninni og til að dekka kostnaðinn við að halda úti liðlega 30 sendiráðsskrifstofum, út um hvippinn og hvappinn, þá er eins og endranær ráðist á garðinn þar sem hann er lægstur.

Ætlum við aldrei að læra? Ég segi við, því  einhver okkar kusu þessa stjórn yfir okkur, sem hefur það efst á óskalistanum að troða okkur inn í ESB og borga skuldir óreiðumanna. Önnur mál eftir minni.

Ráðamenn þjóðarinnar eru greinilega gengnir af göflunum og eru í þann mund að reka síðasta naglann í líkkistuna.

Kristján Þór Júlíusson setur fram margar skynsamlegar og raunsæjar hugmyndir sem ríkisstjórnin ætti að íhuga af fullri alvöru í stað þess að þumbast við, eingöngu vegna þess að þau höfðu ekki getu eða hugrekki til að setja slíkar tillögur fram.

Það er af mörgu að taka í skrifum Kristjáns en pistillinn "Forgangsraðað í vítahring" , segir í raun allt sem segja þarf og til muna meira en komið hefur fram hjá ráðamönnum þjóðarinnar. Þessa stundina.

Hvers vegna eigum við að halda úti íslenskri friðargæslu? Kostnaður 116 milljónir.

Hvers vegna eigum við að halda úti öllum þessum sendiráðsskrifstofum ( hversu margar eru þær í Afríku?) sem koma til með að kosta 3 milljarða árið 2011?

Hvers vegna eigum við að reka Íslandsstofu og  Ferðamálastofu sem tvær aðskildar stofnanir? Kostnaður 833 milljónir.

Hvers vegna geta stjórnarliðar ekki skilið að á krepputímum ber að spara og þá á réttum stöðum?

Svona mætti lengi telja en nóg að sinni.

Rak augun í frétt sem kom mér á óvart en þar fer Össur nokkur Skarphéðinsson mikinn vegna skjala sem fundist hafa í utanríkisráðuneytinu og sýna og sanna að íslenskir og bandarískir embættismenn hafi rætt saman í aðdraganda innrásarinnar í Írak.

Big news!

Auðvitað ræddu þeir saman. Dettur nokkrum heilvita manni annað í hug?

Hver er tilgangurinn með svona yfirlýsingu??

Hvernig kemst svona "frétt" í fjölmiðlana???

Svona rétt í lokin þá var ég að lesa frétt um væntanlega sölu Sjóvár. Við minnumst þess öll að ríkissjóður varð að dæla 16 milljörðum inn í tryggingafélagið sökum takmarkalausrar græðgi fyrrverandi eigenda þess sem tæmdu bótasjóðinn og skildu eftir sviðna jörð.

Eftir fréttum dagsins að dæma þá mun ætlunin vera að afskrifa 10 milljarða og selja svo leifarnar einhverjum bröskurum.

Ég vona af heilum hug að þetta sé bara Gróusaga. Nóg annað hefur gengið á.

Bið að heilsa og þar til næst.