Af skötuveislu og fleira.

Það er komið að því aftur.

Skötuveislan er á fullu og skatan frá í fyrra er alveg stórkostleg.

Ég finn ekkert fyrir einsemdinni hér í sumarbústaðnum þegar ég er að gadda í mig skötuna, með hamsatólg og öllu tilheyrandi.

Kannski smá harkalegt af nágrönnunum að heimta að ég æti skötuna út í sveit...sem sýnir mér að sumt fólk kann ekki gott að meta.

Ég vil reyndar koma því á framfæri að fólksflóttinn úr sveitunum er er hvorki mér eða skötunni að kenna.

Á meðan ég var að stappa í mig dásemdinni bárust mér þvílíkt stórkostlegar fréttir að við lá ég yrði kjaftstopp.

Það á að leiðrétta laun okkar háttvirtra.

Við þurfum sem sagt ekki að óttast ótímabær dauðsföll okkar háttvirtra, sem sumir hverjir hafa , samkvæmt orðum efnahagsráðgjafa hrunstjórnarinnar, orðið að borga með sér.

Í onálag á víst að taka til endurskoðunar lífeyrisréttindi liðsins, sem sýnir mér að réttlæti fyrirfinnst hér enn.

Það væri ótækt að ætlast til að fólk sem hefur fórnað sér í þágu hins norræna velferðarsamfélags þurfi svo að draga fram lífið á einhverjum skíta lífeyri.

Nú er komið að háttatíma hjá þeim gamla.

Blessi ykkur öll og góða nótt.