Af kvóta og kvótabraski.

Sjaldan hef ég glaðst jafnmikið yfir nokkurri frétt sem þessari.

"Hvergi hvikað frá fyrningarleið."

Það þarf ekki að leiða getum að því við hvað er átt. Loksins, eftir nær aldarfjórðungs brask og tilheyrandi svínarí sér vonandi fyrir endann. Grátkór kvótagreifanna emjar sem aldrei  fyrr og má með sanni segja að þar syngur hver með sínu nefi.

Skyldi sosum engan undra, þeir eymingjarnir verða jú að hafa oní sig og á.

Þó undarlegt megi virðast þá eru þeir, sumir hverjir, ekki alveg staur og í framhaldi af því vil ég enn og aftur benda á nokk svo góða færslu á síðunni: nilli. blog.is, undir því ágæta nafni ; Sjávarútvegur í herkví óheiðarlegra einstaklinga, dags. 22.10.09.

Ekki eru allir útgerðarmenn blankir.

Reyndar finnst mér út í hött að fara að dunda við það næstu tuttugu árin að innkalla veiðiheimildirnar. Frændur vorir Færeyingar voru ekki að tvínóna við hlutina heldur umbyltu öllu sínu kerfi með einu pennastriki um miðjan síðasta áratug. Einhverjir fóru á hausinn en aðrir komu í staðinn. Gott að vita til þess að væntanlegur skötuselskvóti sem leigður verður á 120 kr. kg kemur til með að skila dágóðri upphæð í galtóman ríkiskassann.

Í stað þess að renna í vasa einhverra fárra aðila.

Þess ber líka að minnast að, þrátt fyrir allt, er fiskurinn í sjónum sameign okkar Íslendinga og þegar ég heyri útburðarvælið í "Sægreifunum" þá læðist að mér sá ljóti grunur að ekki sé nú allt með felldu.

En nú er bara að vera jákvæður og vona að allir séu með sitt á hreinu, því þess má að lokum geta að ekki alls fyrir löngu voru Íslendingar í hópi heiðarlegustu og óspilltustu þjóða heims.

Með þeim orðum óska ég hinu óspillta Nýja Íslandi sem lengstra lífdaga.

Þar til næst.