Nú skal spara.

Eins og flestir hljóta að gera sér grein fyrir þá ríkir hér kreppa. Hef reynt það sjálfur á mínu auma skinni.

Fjármálaráðherra vill spara og telur eðlilegast að byrja efst. Heyrst hefur að spara megi allt að 360 milljónum króna við sameiningu ráðuneyta sem er að mínu mati hið besta mál. Þeim fækkar þá vonandi spenatotturunum.

Félagsmálaráðherra boðar nú niðurskurð upp á 40 milljarða sem samkvæmt eðli málsins bitnar á þeim sem síst mega sín. Hann segist reyndar vona að ekki þurfi að skera niður um meira en 6%,   en þá þurfi annar hluti ríkisrekstrarins að bera 9%.

Þar er ég með margar góðar hugmyndir sem margir bloggarar hafa reyndar viðrað á síðum sínum.

Við byrjum á að skera meira niður í utanríkisráðuneytinu.

Sendiherrabústaðurinn í New York var seldur s.l. ár fyrir liðlega hálfan milljarð. Á móti kemur leiga á húsnæði upp á ca. 27 milljónir á ári, en betur má en duga skal. Við dvergþjóðin erum með sendiráð á öllum Norðurlöndunum sem er að mínu mati flottræfilsháttur af svæsnustu sort. Minnir smá á 2007. Ef ráðamenn hugsa nú dæmið til enda hljóta þeir  (vonandi) að koma auga á veruleikafirringuna og leggja þau niður. Ræðismannsskrifstofur gera sama gagn. Til greina gæti komið að halda sendiráðinu í Danmörku opnu svona til að sýna lit.

Níu starfsmenn hjá utanríkisráðuneytinu starfa þar með sendiherratitil og þiggja laun samkvæmt því. Tveir þeirra hafa aldrei starfað á erlendum vettvangi. Laun þeirra kosta íslenska ríkið tæpar sjötíu og fjórar milljónir króna á ári.

Það má spara víðar, t.d. að skera fjárframlög hins opinbera til stjórnmálaflokkanna niður um helming. Ef það hefur í för með sér að einhverjir verði að sleppa framboði þá geta þeir bara setið heima. Hér ríkir jú kreppa!

Síðast en ekki síst, og þar kem ég örugglega við kaunin á mörgum fyrrverandi og núverandi stjórnmálamönnum, þá þarf að taka til endurskoðunar eftirlaun og hlunnindi þessa hóps, sjálftekin eður ei.

Þráinn Bertelsson hefur lagt fram skínandi tillögu um endurskoðun eftirlauna og hlunninda þeirra sem rannsóknarnefnd Alþingis telji hafa sýnt vanrækslu í aðdraganda bankahrunsins og spyr  hvers vegna þetta fólk eigi að þiggja margföld sjálftekin eftirlaun úr vasa fólksins í landinu, sem núna líði sárlega fyrir afleiðingar gerða þeirra.

Brilljant spurning en ég reikna með að málið verði svæft. Er það ekki hefðin?

Með öllum þessum jákvæðu hugleiðingum kveð ég ykkur að sinni og þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Sverrir Einarsson, 16.5.2010 kl. 10:06]

Öll störf sem lögð eru niður hjá hinum opinbera eru lögvarin í minnst 6 mánuði með biðlaunarétti. Þannig að sparnaðurinn er heldur minni  en ráð er fyrir gert. Þegar tölur um sparnað eru fengnar er alltaf miðað við hæstu mögulegu greiðslur, sem eru ekki alltaf í takt við raunveruleikann. Eins er það með niðurskurðinn sumt af því sem "sparast" kemur inn aftur - bara á öðrum stað- þannig að sparnaðurinn verður enginn, bara færsla á milli greiðenda hjá hinu opinbera.

Er einhver munur á hvort greiðslur heiti "alfagreiðslur" frá einhverju bla bla ráðuneyti eða "betagreiðslur" frá bling bling... ráðuneyti?

[Brjánn Guðjónsson, 16.5.2010 kl. 10:18]

sussu. það má ekki leggja niður sendiráð eða ræðismanna embætti.

þar sitja flokksmenn