Ég hugsa mér gott til glóðarinnar.

Enn og aftur hefur Framsóknaríhaldinu tekist að koma í veg fyrir afgreiðslu vatnalaganna og þá væntanlega með hótunum um málþóf, eins og þeirra er von og vísa.

Í fyrstunni læddist að mér sá ljóti grunur að nú ætti að fara að hygla rétttrúuðum óðalseigendum og tryggja þeim full yfirráð yfir því vatni sem fyrirfinnst á þeirra landareign og jafnvel rigningarvatninu líka.

Samanber Bólivíu.

Eftir á að hyggja komst ég að raun um að þetta væri að öllum líkindum farsælasta lausnin á blankheitum þó nokkurra útrásarvíkinga sem ku jú eiga jarðir hist og her, ekki bara í Skagafirðinum eða Borgarbyggð, því eymingjans mennirnir hljóta að vera orðnir auralitlir .

Stjörnulögfræðingar kosta jú sitt.

Í onálag fékk ég þessa líka brilljant hugmynd! Jess sir! Þar sem við bræðurnir erfðum ættaróðalið að föður okkar gengnum, sem nú stundar sinn búskap á hinum eilífu sláttulendum, þá væri ekki úr vegi að hala inn smá pening svona til að dekka föst útgjöld eins og t.d. fasteignagjöld, viðhaldskostnað, stöku hraðaksturssektir ( maður gleymir sér stundum og spýtir í hér í drulluforinni sem skilgreind er sem þjóðvegur ) og svo náttúrlega nefskatturinn til Rúv. hítarinnar sem er álíka gáfulegt uppátæki og að reyna að fylla sálina prestanna.

Lausnin er fundin.

Nú skulu ferðamennirnir sem eru að tjalda hér í móunum aldeilis fá að borga brúsann. Ekki hef ég hugsað mér að rukka fyrir tjaldstæði hér í kargaþýfinu en vatnsdropinn er dýr. Það þýðir ekki að stelast í bæjarlækinn lengur eftir vatni í tesopann. Nú skal borga. Hvað varðar almenningsklósettin sem ég hef hugsað mér að setja upp þá er sára einfalt að afgreiða slíkt. Hver og einn sem á þeirri þjónustu þarf að halda kaupir ákveðið magn af vatni ( á verði sem ég ákveð ) og hellir í klósettið að athöfn lokinni.

Rigningarvatnið vefst hins vegar fyrir mér. Reyndar hefur mér verið bent á að setja mig í samband við eigendur álversins á Reyðarfirði til að afla mér upplýsinga og fylgdi með að þeir væru vel kunnugir í Bólivíu. Þetta sel ég hins vegar ekki dýrar en ég keypti.

Jamm, það er ekki verra að geta með stolti sagst vera kominn innundir hjá elítunni því þó jörðin sé lítil þá er þó alltaf bæjarlækurinn.

Að þessum hugleiðingum loknum býð ég ykkur góða nótt.

Þar til næst.