Útburðarvælið heldur áfram.

 

 

Hvað skyldi Norðurál þurfa að borga fyrir kílówattstundina?

Er það í samræmi við það sem við óbreyttir þurfum að borga?

Á meðan alltof mikill hluti þjóðarinnar einblínir á álver, já og fleiri álver, sem einhverja töfralausn á öllum okkar fjárhagsvandræðum þá er ekki minnst einu orði á gagnaverin.

Hvað veldur?

Á sama tíma sitja alltof margir (margar) kúlulánþegar á þingi. Reyndar sitja ekki öll á þingi en spillingin er allsstaðar.

Tryggvi Þór Herbertsson sem þann 7. sl. harðneitaði að hafa nokkru sinni fengið kúlulán, fékk 300 millóna kúlulán hjá Askar Capital, þegar hann var forstjóri fjárfestingarbankans.

Eignarhaldsfélag í eigu Finns Sveinbjörnssonar, þáverandi bankastjóra Icebank og núverandi bankastjóra Kaupþings, fékk 850 milljóna króna kúlulán frá nokkrum bönkum árið 2007.

Þegar Finni var sagt upp sem bankastjóra í árslok 2007 seldi hann félagið  Tæplega 16 milljóna króna skuld vegna vaxtakostnaðar var skilin eftir inni í félaginu.

Hulda Dóra Styrmisdóttir starfaði áður hjá FBA og síðar Íslandsbanka, 1998-2004.

Um mitt ár 2004 fór  Hulda  í sérverkefni á vegum bankans þar til hún lét af störfum „að eigin ósk“ í lok október 2004.

Falleg útskýring á brottrekstri.

Ekki nóg með það því hér kemur smá biti.

"Einkahlutafélag í eigu Huldu Dóru Styrmisdóttur hafði selt 13 milljónir bréfa á genginu 10,9. Hulda seldi því hlutabréf fyrir rúmlega 140 milljónir, eða sem svarar eitthvað um 200 milljónir á verðlagi dagsins í dag. Þetta eru góð ævilaun verkamanns."

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, núverandi þingmaður Sjálfstæðisflokksins, neitar að tjá sig um kúlulán eiginmannsins, Kristjáns Arasonar, sem  skuldaði samkvæmt lánabók Kaupþings, bankanum 900 milljónir króna um mitt ár 2006.

Á þessum tíma var Kristján framkvæmdastjóri viðskiptabankasviðs Kaupþings sem reyndar var almenningshlutafélag.

Það er hægt að halda áfram allt að því endalaust.

Þá má nefna KÞG Holding, í eigu Kristins Þórs Geirssonar, forstjóra B&L, sem fékk 994 milljóna króna kúlulán, frá Glitni, til fimm ára til að kaupa hlutabréf í bankanum á genginu 16,9.

Ekki má láta staðar numið án þess að minnast á lánamál Sigurjóns Þ. Árnasonar  fyrrum bankastjóra Landsbankans .

Landsbankinn veitti Sigurjóni kúlulán upp á 40 milljónir í nóvember sl. þ.e. eftir bankahrun.

Ekki nóg með það, í veðbandayfirliti Fasteignaskrár Íslands kemur í ljós að sama dag fékk Sigurjón 30 milljónir frá bankanum út á aðra eign.

Það sem flestir taka vísast eftir er að lánið er veitt eftir hrun gamla Landsbankans, eftir að Sigurjón hætti í bankanum – og að bankinn varði lánið ötullega.

Svona væri hægt að halda áfram endalaust en ég ætla að stoppa hér að svo stöddu.

Viðkvæmt fólk fengi sennilega í magann af öllum þessum viðbjóði en ég, persónulega , er öllu illu vanur.

Held áfram á næsta bloggi.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Telur útilokað að leggja nýja skatta á álverin