Spilaborgin hrynur.

Enn og aftur berast oss fréttir af mjög svo vafasömum viðskiptum Kaupþings og eins og fyrri daginn er af nógu að taka.

Meðal annarra mála sem borist hafa inn á borð sérstaks saksóknara eru kaup sjeik Mohameds Bin Khalifa Al-Thani frá Katar á hlut í bankanum, en sjeikinn keypti 5% hlut þann 25. september 2008, tveimur vikum fyrir hrun.

Ég ætla að leyfa mér að vitna í frétt Mbl. þar sem segir:

"Í ljós hefur komið að Kaupþing hlutaðist til um kaupin með því að kaupa eigin bréf upp að lögbundnu hámarki og selja þau svo sjeiknum. Kaupþing lánaði tveimur félögum sem skráð eru á Tortola-eyju fjármagn, sem þau lánuðu svo Q Iceland Finance, félagi sjeiksins."

Þegar minnst er á Tortola virðist gullfiskaminnið herja á ansi marga "útrásarvíkingana" sem eru svo illa að sér í landafræði að þeir virðast ekki vita hvar eyjan er þó svo þeir hafi óvart stofnað fyrirtæki þar.

Svo ég vitni áfram í fréttina þá kemur hér eftirrétturinn.

"Sigurður Einarsson og Hreiðar Már Sigurðsson hafa báðir réttarstöðu grunaðs manns í rannsókn á máli Al-Thanis."

Þó mér og að öllum líkindum meirihluta þjóðarinnar finnist hlutirnir ganga ósköp hægt fyrir sig þá geri ég fastlega ráð fyrir að nú sé vandað til verka.

Ég velti því stundum fyrir mér hver staðan, í þessu örlitla frændþjóðfélagi væri, hefði Eva Joly ekki komið til sögunnar.

Ég þreytist aldrei á að rifja upp þá unaðstilfinningu sem ég upplifði þegar hún rassskellti íslensk stjórnvöld í Kastljósi forðum daga, svo undan sveið.

Þá fyrst komst skriður á málin.

Annars sá ég alveg einstaka frétt í sjónvarpinu áðan þar sem bandarískur bankaræningi iðraðist gerða sinna, áður en honum tókst að ljúka ætlunarverki sínu, féll á kné og bað Guð að hjálpa sér.

Hvenær skyldu íslenskir "bankaræningjar " iðrast og játa syndir sínar?

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

Skilanefnd rannsakar mörg mál