Skjótt skipast veður í lofti.

 

Það er af sem áður var, þegar útrásarvíkingar fylktu fríðu liði um æðstaprest hinnar göfugu útrásar og skörtuðu sínum gljáfægðu útrásarorðum.

Það er af sem áður var.

Ég hlustaði með andagt á hina hjartnæmu ræðu sem forseti vor flutti oss. Þar kom margt áhugavert fram sem snart mig djúpt.

Af öllum þeim dásemdum sem á okkur dundu var klausa ein sem virkilega kom tárunum út á mér.

"Margir hjallar eru að baki, aðgerðir sem urðu deiluefni og erfitt reyndist að hrinda í framkvæmd, sársaukafullar fyrir flesta, ekki aðeins þá sem sýndu gáleysi eða glannaskap heldur líka fjölmarga sem gættu hófs, fóru með gát en bera nú saklausir þungar byrðar sem hóflaus sjálftaka og græðgi annarra leggur þeim á herðar."

Hvern eða hverja skyldi nú forseti vor haft í huga þegar hann lét þessa opinskáu og já , þessa hreinskilnu og heiðarlegu athugasemd frá sér fara?

Margt er spurt, en fátt um svör.

Ég saknaði þess að sjá ekki útrásarvíkingana, þó ekki hefði verið nema einn eða tveir, með Fálkaorðuna um hálsinn á þessari hátíðlegu stund. Ég læt hér staðar numið að sinni, verð að þerra tárin.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sóknarskeið á næsta ári raunhæfur möguleiki