Að klóra yfir kúkinn úr sér...

...er það fyrsta sem mér kom til hugar eftir að hafa lesið pistla þeirra félaga Róberts Wessman og Björgólfs Thor.

Þvílík tjara.

Nú keppast þeir félagar um að hvítþvo sig af sínum gjörðum og reyna að telja okkur óbreyttum trú um að hvítt sé svart og svart sé hvítt og má segja að í þeim efnum hafi Björgólfur vinninginn, enda greinilega kominn með her á bak við sig í þeim tilgangi að reyna að slá ryki í augu þjóðarinnar og hvítþvo aðgerðir sínar. Sem vel á minnst, enginn heilvita maður tekur mark á.

Athafnir Björgólfs garmsins eru alveg eftir þeirri uppskrift sem Eva Joly varaði okkur við og sú dama veit hvað hún talar um.

Strákbjálfinn byrjar reyndar hálf kjánalega með því að ljúga upp á forseta vorn. Spurning hvort slíkt athæfi komi ekki til með að draga dilk á eftir sér.

Það verður fróðlegt að fylgjast með framhaldinu og ég bíð þeirrar stundar með ofvæni þegar Björgólfur Thor kemur fram í sjónvarpi og grætur sínum krókódílstárum um leið og hann kennir öllum öðrum um sínar misgerðir.

Þá verður fróðlegt að fylgjast með.

Þar til næst.

 

 

Varð algjör trúnaðarbrestur

Áfram dunar dansinn.

Oft á tíðum velti ég fyrir mér hver staða okkar Íslendinga væri í dag, hefðum við kunnað okkur hóf í peningamálum í stað þess að detta í þvílíkt fjármálafyllerí að þynnkan kemur til með að vara næstu kynslóðir.

Góðu fréttir dagsins eru hinsvegar þær að nú hefur Seðlabankinn lækkað stýrivexti um eitt prósent sem svo sannarlega er spor í rétta átt hvað svo sem gagnrýniskórinn kyrjar og ber okkur saman við þjóðir þar sem stýrivextir eru eitt til tvö prósent en gleymir að geta þess að stýrivextir hérlendis hafa ekki verið lægri í sex ár og , virðist hafa gleymt því að hér ríkir bullandi kreppa sem reyndar bitnar mest á þeim sem minnst mega sín.

Það er nú bara íslenska hefðin.

Nú stefnir í verkföll á verkföll ofan því langþreyttir hlutaðeigandi vilja fá leiðréttingu kjara sinna sem engan skyldi undra en þar mætast stálin stinn. Það eru ekki til aurar.

Aurarnir virðast samt sem áður vera til þegar upplýsingar um ofurlaun hinna og þessara forstjóra birtast oss óbreyttum í fréttum.

Nýráðinn forstjóri Orkuveitu Rvk. fær litlar tólf hundruð þúsund í mánaðarlaun. Mér finnst þessi upphæð gjörsamlega út úr kortinu í ljósi þess að tæknilega séð er OR gjaldþrota fyrirtæki.

Undarleg finnst mér líka sú ákvörðun stjórnarformanns OR að skipta út forstjóra s.l. sjö ára fyrir mann sem samkv. fréttum ku vera ráðinn til skamms tíma og það þegar fyrirtækið þarf á styrkri stjórn að halda. Læðist að mér sá ljóti grunur að hér sé einhver að hygla einhverjum.

Nú er Íslandsbanki búinn að ráða til sín fyrrverandi forstjóra gjaldþrota fyrirtækis, eftir afskriftir upp á tæpan milljarð og allt í fínu með það því "gjaldþrotið gerðist ekki á vakt viðkomandi."

Ég er hinsvegar gjörsamlega búinn að afskrifa möguleikann á afskrift þessarar einu og hálfu millu sem hvílir á kofakrílinu mínu og reyndar hefur hækkað umtalsvert því það eru jú vextir og verðtrygging og svo framvegis og stundum reyndar dráttarvextir. Nóg um það.

Nú er Siggi kallinn Einarsson kominn heim í heiðardalinn og kominn tími til en ég velti fyrir mér hver ástæðan sé fyrir þessum sinnaskiptum.

Skyld'ann vera kominn heim til að fylgjast með framkvæmdum við sumarhúsið á Veiðilæk?

Sem, ef allt fer að mínum óskum, verður innréttað sem "hvítflibba tugthús."

Skyld'ann virkilega vera kominn heim til að svara til saka?

Mér finnst eitthvað bogið við að maður sem hefur þumbast við síðan í maí s.l. skuli allt í einu umpólast svo algjörlega, því samkvæmt upplýsingum frá sérstökum saksóknara er enginn sérsamningur við Sigurð.

Tíminn einn leiðir í ljós hvað eiginlega er í gangi og með þessum orðum kveð ég að sinni og þar til næst.

 

 

 

 

 

Af hreinskilni, heilindum og heiðarleika.

Enn og aftur gerist það.

Eitthvað rámar mig í orð eins og "gegnsæi" og hugtak eins og "hverju sandkorni skal velt við, til að uppræta spillinguna." Falleg orð en innantóm.

Nú hefur háttvirtur félagsmálaráðherra sýnt innræti sitt með því að ráða vin sinn til margra ára, berskuldugan þar að auki, sem umboðsmann skuldara. Sá sat í starfinu í einn sólarhring. Það sem fer þó mest fyrir brjóstið á mér eru röksemdirnar og svo réttlætingarnar sem fylgdu, en eins og gefur að skilja, féllu í grýttan jarðveg.

Augljóslega hafa stjórnarliðar lært of mikið af forverum sínum og halda óbreyttri stefnu hvað varðar "pólitískar ráðningar" þrátt fyrir gefin loforð.

Hvað varð af siðferðinu?

Erum við öll orðin svo gegnsýrð af frændapólitíkinni og rótgróinni spillingunni sem hér hefur ríkt um kynslóðabil að við séum hætt að kippa okkur upp við slíkar fréttir?

Eigum við kannski von á einhverjum "bitling?"

Það þarf reyndar ekki að fara lengra en aftur í sjöundu kynslóð í Íslendingabókinni til að fá svarið: Allir Íslendingar eru skyldir sjálfum sér!" Sem segir kannski allt sem segja þarf því það fer enginn að ganga framhjá ættingja sínum þegar að því kemur að hygla.

Nú er okkur sagt að hér á landi ríki kreppa sem vel að merkja passar ágætlega við það sem við óbreyttur almúginn finnum á okkar auma skinni. Hversu undarlega sem það hljóðar þá virðist kreppan ekki ríkja meðal elítunnar svo horft sé á ofurlaun bankastjóra vorra sem nú rokka feitt á kostnað hins óbreytta því búið er að dæla milljörðum króna í löngu vonlausar fjármálastofnanir, en áfram skal dansinn duna því við megum ekki tapa andliti. Við verðum að halda uppi fjármálakerfi sem myndi nægja tífalt stærri þjóð og vel það, en það er nú þetta með sýndarmennskuna.

Samanber öll sendiráðin á öllum Norðurlöndunum.

Haldi núverandi ríkisstjórn stefnu sinni óbreyttri þá kallar slíkt á kosningar og það fyrr en seinna sem hefur í för með sér að "Hrunverjar" komast aftur til valda og geta haldið uptteknum hætti þ. e. að hygla sínum.

Er þetta ekki farið að hljóma kunnuglega? Einkavæðing þetta, einkavæðing hitt? Seljum auðlindirnar hæstbjóðanda, skítt með afleiðingarnar því þeir sem selja sjá sér alltaf gróðavon í öllum sínum athöfnum þó svo á kostnað hins óbreytta séu. Svo koma útskýringar og réttlætingar.

Hver skyldi annars eiga alla aflestrarmæla Reykjavíkurborgar og hvaða flokki skyldi hann tilheyra?

Íslenskir gróðahugsjónarmenn virðast enn ekki hafa gert sér grein fyrir þeirri einföldu staðreynd að ef kýrin á að mjólka þá þarf að fóðra hana fyrst, ergo: Almúginn getur ekki borið meira á sínum signu herðum.

Í þeirri von að þessar hugleiðingar mínar veki fólk úr öllum flokkum til umhugsunar kveð ég ykkur að sinni og þar til næst.

 

 

Ég ætla að gerast útrásarvíkingur þegar ég verð stór.

  Þeir eru jú svo fjandi klárir að þó íslenska þjóðin sitji nú með sárt ennið og skuldir upp á herðar þá þurfa þeir greinilega ekki að sækja sér mat til hjálparstofnana.

                                                                                                                                                         Nú flykkjast PR-fulltrúar Björgólfs yngri fram á sjónarsviðið og keppast um að telja okkur óbreyttum trú um að Bjöggi pjakkurinn sé ekki jafn slæmur og fjölmiðlar hafa  í veðri látið vaka.

Samkvæmt fréttum síðustu daga hefur höfðinginn  gengið frá samkomulagi um uppgjör skulda við erlenda og innlenda lánardrottna sína. Engar skuldir verða gefnar eftir. Talan er litlir tólf hundruð milljarðar

Hvað með Icesave?

Eitt er það sem ég skil þó ekki. Drengurinn lýsti því yfir í viðtali hér á dögunum að minnstu hefði munað að hann yrði gjaldþrota í kjölfar efnahagshrunsins hér um árið vegna persónulegra ábyrgða sem fallið hefðu á hann sökum lánsviðskipta.

En nú ætti sem sagt allt að vera gúddí gúddí. Maðurinn er jú í því að biðja íslensku þjóðina afsökunar "á augljósum mistökum sínum í aðdraganda hrunsins."

Hér koma hinsvegar gullkorn sem hrutu af vörum hans.

"Starfsemi mín mun, hér eftir sem hingað til, einkennast af raunverulegum viðskiptum með raunverulegar eignir."

Er þetta ekki kallað að fara fram úr sjálfum sér?

Nú kemur til sögunnar Ragnhildur nokkur Sverrisdóttir, upplýsingafulltrúi Björgólfs/Novators, og segir "Að baki skuldbindingum Björgólfs Thors voru miklar eignir en ekki bara loft." Áfram lætur hún gamminn geisa og segir að drengstaulinn beri enga ábyrgð á Icesave-reikningunum. "Sumir fóru offari og höguðu sér á þann hátt sem með ólíkindum er, en það á ekki við um Björgólf Thor."

Hér mætti sem best setja amen á eftir efninu ef ekki væri af nógu öðru að taka.

Það mætti benda Ragnhildi á að lesa skýrslu rannsóknarnefndar alþingis þar sem nafn Björgólfs Thors ber á góma og varla að ástæðulausu, en PR vinnubrögðin eru nákvæmlega þau sem Eva Joly sagði að við mætti búast þegar menn færu að snúa vörn upp í sókn.

Að lokum nokkur gullkorn úr munni Björgólfs Thors í Fréttablaðinu þ. 14.apríl sl. er hann bað íslensku þjóðina afsökunar á "mistökum" sínum  en sagði svo "Ég get sjálfur haldið því fram að ég hafi á hverjum tíma tekið ákvarðanir sem ég taldi skynsamlegar og réttar og ég tel víst að ég hafi engin lög brotið."

Þá vitum við það en hvaða tilgangi skyldi svo afsökunarbeiðnin þjóna? Íslenska þjóðin kemur ekki til með að gleyma neinu svo skiptir næstu kynslóðum.

Þar til næst.

Heimildir: Morgunblaðið, Viðskiptablaðið, Fréttablaðið, DV, Vísir,Rúv. Skýrsla rannsóknarnefndar alþingis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Smámál dagsins.

Áfram dynja á okkur fréttir af "vafasömum" viðskiptaháttum Magma fyrirtækisins og, samkvæmt venju landans, sýnist sitt hverjum.

Eitt og annað er það sem vekur furðu mína í þessum viðskiptum. Allir þögðu þunnu hljóði þar til kaupin voru í höfn en þá varð allt vitlaust. Undarlegt í ljósi þess að kaupin áttu sér langan aðdraganda. Stjórnarandstaðan gargar sig hása þessa dagana , kennir ríkisstjórninni um og brigslar þeim um aðgerðarleysi, sem reyndar er ofvaxið mínum skilningi því stjórnin kom ekki nálægt þessum viðskiptum og mér vitanlega er háttvirtur bæjarstjóri Reykjanessbæjar stækur Sjálfstæðismaður. Þar fyrir utan hefur mér virst það fullt starf hjá núverandi ríkisstjórn að hreinsa upp eftir forvera sína.

Þó brennur á vörum mínum spurningin: Af hverju stofnaði Magma fyrirtækið ekki dóttur (skúffu) fyrirtæki hérlendis í stað þess að leita á náðir Svíanna? Annað eins gæti jú gengið.

En það gerist líka eitthvað jákvætt þessa dagana. Samkvæmt blaðafréttum hefur Jón Ásgeir lýst því yfir að þau systkin séu perluvinir. Ekki er ýjað einu orði að undirskriftafölsun (fréttir fyrri daga) sem gæti skrifast á óvönduð vinnubrögð blaðamanna sem ég hef þó litla trú á. Ég hallast helst að því að coke neysla Jóns, hér á ég að sjálfsögðu við diet-coke þambið, sé farin að trufla heilastarfsemina því það er sykur í diet-coke þó í litlum mæli sé.

Ég gleðst yfir þessari frétt því það er alltaf sárt til þess að vita að eitthvert smáauramál skuli leiða til sundrungar innan samheldinnar fjölskyldu.

Í framhaldi af því vonast ég til að Jóni Ásgeiri snúist nú hugur og hann láti ekki verða af því að kæra allt og alla.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

Að tala tungum tveim.

Margt misjafnt hefur dunið á hlustum okkar undanfarna daga og þá ekki eingöngu "Magma offorsið" sem útkeyrð og dauðuppgefin þjóðin hefði að öllum líkindum látið fara fram hjá sér hefði ekki verið fyrir útsjónarsemi tveggja bloggara sem vöktu athygli landans á því að einhversstaðar væri óhreint mjöl í pokahorninu.

Þá vöknuðu ráðamenn þjóðarinnar af Þyrnirósarsvefninum með þvílíkum látum að helst minnti á havaríið í hænsnakofanum þegar rebbi kallinn var að sækja sér í kvöldmatinn.

Þó hverfa þessar fréttir í skuggann af þeim válegu tíðindum sem oss berast úr Bretaveldi en þar er verið að taka  Jón nokkurn Ásgeir Jóhannesson á beinið . Varla að ástæðu lausu. Ljótt er að ljúga en helmingi verra ku vera að ljúga að Englending. Í gegnum árhundruðin hafa enskir löggæslumenn verið þekktir fyrir árvekni og vandvirkni í sínu starfi og mætti þar nefna Scotland Yard, S.F.O. (Serious Fraud Office) og að ógleymdum þeim sem toppa allt, þ. e. Sherlock Holmes og Miss Marple.

Nú er Jón garmurinn Ásgeir semsagt í vondum málum.

Flogið hefur fyrir hugtakið "Sambúðarheyrnarleysi" sem ku hrjá fólk, sérstaklega eftir silfurbrúðkaupsdaginn, samanber fréttir frá Dönum þar sem fjallað er um aukna tíðni hjónaskilnaða þegar nýjabrumið er farið af.

Nú hefur skotið upp kollinum annað hugtak sem kallast "Sambúðargleymska." Illar tungur vilja heimfæra slíkt upp á Jón Ásgeir og frú og þá vitnað t. d. í Róllsinn, þið vitið, þennan á 17 millurnar, sem höfðinginn gaf konunni sinni í afmælisgjöf ( fallega gert ) en hann gleymdi nafnaskiptunum.

Fleiri dæmi má nefna eins og  Hótel 101 sem fyrir "gleymsku " er óvart á nafninu hans líka, rétt eins og lúxusíbúðirnar við Gramercy Park þar sem hann hefur "gleymt" eignaraðild sinni, utan þess eina skylduprósents sem hann þarf að eiga ef makinn skyldi falla frá.

Franski skíðaskálinn, tvö íbúðarhús frúarinnar í Rvk. sem veðsett eru í botn (eins og hótelið).

Allsstaðar blasir sambúðargleymskan við okkur.

Við íslenskir Samverjar verðum nú að taka okkur saman og, ef svo illa vildi til að gyðja réttvísinnar snéri nú blinda auganu að þeim, hjálpa þeim í gegnum erfiðleikana t.d. benda þeim á súpueldhúsið á 19. hæð í Kópavogsturninum svo var líka verið að opna mötuneyti í Stýrimannaskólanum nú og svo má líka benda á samskotabauka hist og her.

Hér, í íslenska velferðarþjóðfélaginu skal enginn svelta.

Eða hvað?

Að þessum leiðbeinandi hugleiðingum mínum loknum býð ég ykkur góða nótt og þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Af bjórþurrð Í Danmörku o.fl.

Enn og aftur hafa strákaskammirnar yngri bræður mínir lagt land undir fót og herjað á Danaveldi að nýju. Í þeim tilgangi einum, að mér virðist, að níðast á frændum okkar.

Ekki var verið að gera boð á undan sér svo bjórverksmiðjurnar gætu verið undirbúnar innrásinni og aukið framleiðslu sína sem svar við allt að því ótrúlega aukinni neyslu afurðanna. Slíkt samræmist ekki innrætinu.

Ég, sem ágætlega viti borinn og vel innrættur drengur, ákvað að halda mig heima því þó ég hafi ekki fyrirgefið Dönum enn hvernig þeir fóru með okkur á tímum einokunarinnar þá er mér ekki svo illa við þá að ég leggi á þá að fá allan pakkann á einu bretti.Það verður nógu erfitt fyrir þá að díla við  75% okkar bræðra.

En nóg um það.

Ég vil taka skýrt fram að þó ég hafi ekki bloggað síðan 16. júní þá er það ekki leti um að kenna. Ég, talnablindur garmurinn, er að berjast við stærðfræðina og þetta er bara undirbúningsnámskeið. Martröðin sjálf hefst svo 20. september. Ég fæ hnút í magann bara við tilhugsunina um þessa tvo skylduáfanga sem ég neyðist til að taka í frumgreinadeildinni. Það er bara að taka þessu eins og hverju öðru hundsbiti.

Þegar ég renni augunum yfir fréttasíður dagsins þá er nú ekki af stóru að taka. Jón garmurinn Ásgeir Jóhannesson, jafn staurblankur og hann ku vera, hefur snúið vörn í sókn. Eitthvað hefur heyrst um aurainneign í kanadískum banka. Sel það þó ekki dýrar en ég keypti. Fátt annað er áhugavert. Búsáhaldabyltingin virðist vera byrjuð að nýju en hálf máttleysislega þó.

Ég læt þetta nægja að sinni og þar til næst.

 

 

 

Ég hugsa mér gott til glóðarinnar.

Enn og aftur hefur Framsóknaríhaldinu tekist að koma í veg fyrir afgreiðslu vatnalaganna og þá væntanlega með hótunum um málþóf, eins og þeirra er von og vísa.

Í fyrstunni læddist að mér sá ljóti grunur að nú ætti að fara að hygla rétttrúuðum óðalseigendum og tryggja þeim full yfirráð yfir því vatni sem fyrirfinnst á þeirra landareign og jafnvel rigningarvatninu líka.

Samanber Bólivíu.

Eftir á að hyggja komst ég að raun um að þetta væri að öllum líkindum farsælasta lausnin á blankheitum þó nokkurra útrásarvíkinga sem ku jú eiga jarðir hist og her, ekki bara í Skagafirðinum eða Borgarbyggð, því eymingjans mennirnir hljóta að vera orðnir auralitlir .

Stjörnulögfræðingar kosta jú sitt.

Í onálag fékk ég þessa líka brilljant hugmynd! Jess sir! Þar sem við bræðurnir erfðum ættaróðalið að föður okkar gengnum, sem nú stundar sinn búskap á hinum eilífu sláttulendum, þá væri ekki úr vegi að hala inn smá pening svona til að dekka föst útgjöld eins og t.d. fasteignagjöld, viðhaldskostnað, stöku hraðaksturssektir ( maður gleymir sér stundum og spýtir í hér í drulluforinni sem skilgreind er sem þjóðvegur ) og svo náttúrlega nefskatturinn til Rúv. hítarinnar sem er álíka gáfulegt uppátæki og að reyna að fylla sálina prestanna.

Lausnin er fundin.

Nú skulu ferðamennirnir sem eru að tjalda hér í móunum aldeilis fá að borga brúsann. Ekki hef ég hugsað mér að rukka fyrir tjaldstæði hér í kargaþýfinu en vatnsdropinn er dýr. Það þýðir ekki að stelast í bæjarlækinn lengur eftir vatni í tesopann. Nú skal borga. Hvað varðar almenningsklósettin sem ég hef hugsað mér að setja upp þá er sára einfalt að afgreiða slíkt. Hver og einn sem á þeirri þjónustu þarf að halda kaupir ákveðið magn af vatni ( á verði sem ég ákveð ) og hellir í klósettið að athöfn lokinni.

Rigningarvatnið vefst hins vegar fyrir mér. Reyndar hefur mér verið bent á að setja mig í samband við eigendur álversins á Reyðarfirði til að afla mér upplýsinga og fylgdi með að þeir væru vel kunnugir í Bólivíu. Þetta sel ég hins vegar ekki dýrar en ég keypti.

Jamm, það er ekki verra að geta með stolti sagst vera kominn innundir hjá elítunni því þó jörðin sé lítil þá er þó alltaf bæjarlækurinn.

Að þessum hugleiðingum loknum býð ég ykkur góða nótt.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mér blöskrar...

Mér blöskrar það siðleysi og sú siðblinda sem hér, á Nýja Íslandi, tröllríða húsum.

Mér blöskrar framkoma alltof margra þingmanna sem standa í þeirri trú að þeir hafi verið kosnir af þjóðinni í þeim tilgangi einum að brúka kjaft og eyða dýrmætum tíma í málþóf.

Mér blöskrar stefna bankanna sem hygla fáum útvöldum en gleyma þeim hluta þjóðarinnar sem í barnslegri einfeldni lagði inn sitt sparifé í þeirri úreltu trú að græddur sé geymdur eyrir. Allir vita hvernig það fór.

Mér blöskrar sú áratuga langa hefð ríkisstjórnar að  gefa með annarri höndinni en taka til baka með hinni og skiptir þá engu máli hvort viðkomandi ríkisstjórn dansar til hægri eða vinstri.

Mér blöskrar svo fj.... margt!

Það er af svo miklu að taka að það er varla vinnandi vegur að komast í gegnum frumskóginn.

Alltaf má samt reyna.

Ég fylgdist agndofa með viðtali við Bert Heemskerk, fyrrverandi bankastjóra Rabobanka, eins stærsta banka Hollands er hann sagði að teldi að Ísland gæti aldrei staðið undir því að borga til baka Icesave skuldina við hollenska ríkið sökum smæðar íslenska hagkerfisins.

Ég varð líka agndofa þegar þau tíðindi bárust að lög um gagnaver hefðu verið samþykkt og það með tilheyrandi skattaívilnunum.  Ég hef ekkert á móti gagnaveri en í þessu tilfelli er um að ræða fyrirtækið "Verner Holdings ehf. Eins og alþjóð veit, að nokkrum veruleikafirrtum þingmönnum og bankastjórum undanskildum, þá er það fyrirtæki að hluta til í eigu fyrirtækis sem heitir "Novator og er í eigu Björgólfs nokkurs Thors Björgólfssonar sem var jú einn af höfundum Icesave ruglsins og , ásamt föður sínum, skildi eftir sviðna jörð. Mér kemur í hug sagan af manninum sem tókst að kreista hvern einasta dropa úr sítrónunni jafnvel þó enga sítrónu hefði. Svo er garmurinn að tala um að endurheimta mannorð sitt. Ég efast um að honum endist aldur til þess.

Alþingismenn vorir hafa eytt undanförnum dögum í að sverta forsætisráðherra vorn og sumir hverjir svifist einskis. Fyrir slíkt athæfi þiggja þeir laun sem eru margfaldur örorkulífeyrir og halda áfram að rífa kjaft.

Ekki að undra þó okkur öryrkjum sárni.

Nú á að fara að taka á Jóni Ásgeiri Jóhannessyni og það verður ekki gert með neinum vettlingatökum. Heilar 160 milljónir skal félagið "365 miðlar ehf." láta af höndum vegna fléttukaupa. Hvorki Colgate bros eða geisla-Baugur koma til með að bjarga drengnum því hann hlýtur að vera orðinn blankur eftir að hafa ráðið til sín stjörnulögfræðinga sem eru sagðir svo góðir að þeir fyndu örugglega leið til að seinka sólarupprásinni, fengju þeir borgað nógu vel fyrir.

Það er nú þetta með að borga, búið að frysta eignir stráksins en samt hefur hann efni á þessu. Hvar í fj....... fær hann þá það fjármagn sem til þarf?

Ég rak augun í frétt um að öllum starfsmönnum Ræktunarsambands Flóa og Skeiða, 60 manns, hefði verið sagt upp störfum frá og með 1. júlí næstkomandi. Það sem stakk mig voru orð framkvæmdastjórans er hann sagði "Við erum fyrst og fremst ósátt við ríkisstjórnina að koma ekki með nokkur einustu verkefni fyrir verktakafyrirtæki." Það er alltaf sárt að heyra slíkar fréttir en það vill svo til að hér ríkir bullandi kreppa og að ætlast til að ríkisstjórn sem tók við brunarústum einum saman eigi að koma með lausnir á öllum þeim vandamálum sem að okkur steðja, á tiltölulega stuttum tíma er ofvaxið mínum skilningi.

Ég kveð ykkur öll að sinni og óska ykkur góðra drauma.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

Timburmenn kosninganna.

Nú, að kosningum loknum hefði verið einstaklega notalegt að geta kveikt á útvarpinu og hlustað á huglúfa tónlist, ef ekki hefði verið fyrir þessa háværu ungu menn sem gera sér engan veginn grein fyrir að þeirra tími er liðinn.

Hæst ber að sjálfsögðu Engeyjarguttann Bjarna Ben. sem nú fer hamförum og lýsir því yfir, aðspurður um styrkveitingar til Guðlaugs Þórs sem reyndar námu ansi mörgum verkamannalaunum, að Guðlaugur Þór sækti ekki umboð sitt til hans, (ergo, bara sitja sem fastast og sitja sem lengst.Takk fyrir.)

Þá rifjast upp fyrir mér orð hans varðandi Ásbjörn Óttarsson, sem skammtaði sér ómældar milljónir í arðgreiðslur og bar því við að hann hefði ekki vitað betur, eftir rekstur útgerðar hátt á fjórða áratug,  (Kommon Ásbjörn. Ef þú veist ekki betur eftir allan þennan tíma, er þá ekki kominn tími til að hætta?)   Þar hrutu þau spakmæli af vörum Bjarna, sem örugglega eiga eftir að festa sig á spjöld sögunnar, að úr því að Ásbjörn kallinn Óttarsson væri búinn að skila áðurnefndum greiðslum þá nyti hann fyllsta trausts innan síns flokks.

Ekki tók nú betra við í dag þegar ungur pjakkur, Sigmundur Kári Kristjánsson að nafni, vændi forsætisráðherra vorn um spillingu og lygar og til að kóróna nú kjaftæðið, þá sagðist hann hafa heimildir ! Nú er bara fyrir drenginn að viðra sínar heimildir. Þær hljóta að vera áreiðanlegar úr því hann fer svo geyst. Eitt ætti hann samt að hafa hugfast. Til er nokkuð sem kallast siðferði ( það má líka nefna almennar kurteisisvenjur ) og gildir jafnt á Alþingi sem og annars staðar. Strákskömmin veit kannski ekki hvað orðið þýðir.

Talandi um siðferði, nú hafa lög um gagnaver í Reykjanesbæ verið samþykkt. Þar kemur Björgólfur nokkur Thor við sögu. Þarf varla að hafa fleiri orð um það.

Margt fleira bitastætt hefur gerst. Það má landinn eiga að þegar kemur að ósamlyndi og sundurþykkju þá eigum við enga okkar líka.

Svona rétt í lokin er hér smásaga um finnska búfræðinemann sem kom hingað til lands til starfa á mjólkurbúi en sagði svo eftir að starfstímanum var lokið. "Sko í Finnlandi lagfærum við girðingarnar áður en liðinu er hleypt út. Hérlendis er ykkur nokk svo sama."

Alveg lýsandi fyrir okkur Íslendinga.

Þar til næst.