Æ, þessi taumlausa auragræðgi...

...sem mér virðist ætli að ganga af landanum dauðum.

Nú berast oss þær fréttir að millistjórnendur gamla Landsbankans geri milljónakröfur í þrotabúið vegna kaupréttarsamninga og hæsta krafan er upp á litlar fjögur hundruð milljónir.

Það eru dágóð laun.

Ef minnið svíkur mig ekki þá voru ofurlaunin réttlætt með þeirri -ofur-ábyrgð sem hvíldi á -ofur- veikburða herðum stjórnenda Landsbankans, og reyndar fleiri banka.

Nú, þegar allir gömlu bankarnir eru komnir á hausinn, þá rísa starfsmenn upp, allir sem einn, bíta misskemmdum tönnum í skjaldarrendurnar og krefjast bóta.

Hvað varð annars af -ofur-ábyrgðinni?

Óbreyttur borgari Nýja-Íslands ber ábyrgð á gerðum sínum, þ.e. ef ég stel skinkubréfi þá fýk ég að öllum líkindum inn á Hraunið.

Var annars nokkuð verið að tala um siðblindu?

Í Vísis fréttinni segir orðrétt:

" Starfsmennirnir krefjast bóta vegna þess að þeir hefðu átt rétt á að kaupa hlutabréf í gjaldþrota fyrirtæki."

Hvað varð af sómatilfinningunni?

Ég bíð í ofvæni eftir niðurstöðu þessa máls.

Nú skulum við hinsvegar snúa okkur að málefnum sem snerta blessaðar mjólkurkýrnar okkar.

Nú er mér tjáð að stærsti jarðaeigandi landsins sé fasteignafélag  sem ku vera í eigu nokkurra auðmanna sem ég ,eftir á að hyggja, efast um að viti hvað snýr fram og aftur á blessaðri kúnni.

Í stjórn félagsins eru taldir upp menn sem allir eiga það sameiginlegt að tilheyra "elítunni." Sem segir mér að einn óbreyttur , eins og ég, á ekki upp á pallborðið hjá þeim háu höfðingjum nema þá kannski sem fjósamaður.

Svo er talað um beingreiðslur frá íslenska ríkinu upp á litlar fimmtíu milljónir króna sem reiknast út frá mjólkurkvótanum.

Það hefur margt breyst frá því ég var að alast upp í sveitinni. Þá voru til bændur sem höfðu hugsjón. Í dag virðst mér hugsjónin vera sú að græða, já og græða meira, en á hvers kostnað?

Að lokum, lifi hið nýja og óspillta Ísland og þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ó, þetta blessaða barnalán.

Við Íslendingar höfum löngum þótt skara framúr öðrum þjóðum á flestum ef ekki öllum sviðum.

Í það minnsta að eigin mati.

Við erum hávaxnari, fríðari, gáfaðri og umfram allt þroskaðri en t. d. frændur okkar á hinum Norðurlöndunum.

Sem sést best á því að hérlendis geta ómálga börn gengið, nú eða skriðið, inn í bankann og slegið lán upp á nokkrar millur.

Ekki fer sögum af undirskrift en pabbi og mamma hljóta að hafa bjargað því.

Eins og gefur að skilja þá hlotnast slík lán fyrst og fremst þeim er skara fram úr. Samanber börn fyrrverandi stjórnarformanns í sparisjóðnum Byr, þar sem þrjú af ólögráða börnum hans fengu kúlulán frá Glitni til að taka þátt í stofnfjáraukningu Byrs.

Veðið fyrir lánunum var eingöngu í stofnfjárbréfunum.

Þetta er snilld. Bara að ég kæmist með tærnar þar sem þetta fólk hefur hælana.

Það er nú bara með úthlutunina, hvort heldur það er kvóti eða gáfnafar, að stundum vill nú misskiptast.

Í lok fréttarinnar er smá klausa sem kom út á mér tárunum af bullandi öfundsýki.

"Jón Þorsteinn og systkini hans í Nóatúnsfjölskyldunni voru stórir hluthafar í Byr í gegnum eignarhaldsfélag sitt Saxhól og voru sömuleiðis stórir hluthafar í Íslandsbanka í gegnum félagið Saxbygg, ásamt Gunnari og Gylfa í verktakafyrirtækinu Bygg. Langflest, ef ekki öll barnalánin frá Glitni, fóru til barna í Nóatúnsfjölskyldunni.

Hver skyldi nú meðal greindarvísitalan innan fjölskyldunnar vera?

O, jæja, maður verður bara að sætta sig við að vera undirmálsmaður, þó það sé fj.... sárt.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

Hvenær skyldi þessum ósköpum ljúka?

Fréttir dagsins eru eins og svo oft áður neikvæðar. Ég spyr sjálfan mig hvort ekki fari að linna, því satt best að segja finnst mér nóg komið.

Hæst ber á baugi afstaða Lilju Mósesdóttur hvað snertir Icesave samningana  margumtöluðu. Ég virði Lilju og hennar skoðanir en það sem ég hræðist er framhaldið. Ef það skyldi koma til stjórnarslita hvað fáum við þá í staðinn?

Verður það "Framsóknaríhaldið aftur"?

Er gullfiskaminni landans svo allsráðandi að fólk hafi virkilega gleymt sölu bankanna á sínum tíma, eða kvótagjöfinni, sem hafði í för með sér eitt það svívirðilegasta brask sem um getur í sögu lýðveldisins nú eða þá orkumælana sem háttvirtur Finnur Ingólfsson fleytir rjómann af?

Ekki má heldur gleyma feluleik þeirra aðila sem  tileinkað hafa sér orðtakið "Oft má satt kyrrt liggja" og hefðu komist upp með það ef ekki hefði viljað svo vel til að á fjörur okkar rak þessa stórkostlegu konu, Evu Joly ( Örugglega engin tilviljun ).

Þá varð fjaðrafok í hænsnakofanum.

Þeir sem höfðu sig mest í frammi eru að mínu mati þeir sem eitthvað hafa að fela, og ég er þess fullviss að þeir munu ekki hverfa í gleymskunnar djúp.

Þökk sé Evu.

Skyldi annars enginn vera farinn að þjást af svefntruflunum?

Mér koma í hug orð eins hæstvirts lögmannsins sem hélt því fram að ráðning Evu væri pólitísk og í þeim einum tilgangi gerð til að vekja traust á stjórnvöldum og gerðum þeirra.

Þessi vesalings maður hefur vonandi áttað sig á því að við erum ekki að ræða um einhverja puntudúkku.

Nú er bara að bíða átekta og sjá til.

Lifi hið nýja og spillingarlausa Ísland.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Af bruðli og búðahnupli.

Eins og alþjóð er kunnugt hefur verið rætt og ritað töluvert um "skúffufé" hæstvirtra ráðherra okkar og sýnist sitt hverjum.

Upphaflega var áðurnefnt "skúffufé" hugsað til að standa straum af óvæntum útgjöldum, en raunin hefur orðið allt önnur því af þeim áttatíu milljónum sem úthlutað hefur verið frá því í fyrrahaust hefur helmingurinn runnið greiðlega "heim í hérað."

Sennilega hafa ráðherrar misskilið bókstafinn.

Aurarnir, hvar svo sem þeir hafa lent, hafa örugglega komið sér vel en nú þegar niðurskurðar- hnífurinn er á fullu hljóta ráðherrar að gefa okkur óbreyttum borgurum gott fordæmi og herða sultarólina.

Forsætisráðherra vill að þetta fyrirkomulag verði jafnvel afnumið með öllu. Orð í tíma töluð. Það þarf aðhald á öllum sviðum.

Hvað skyldi annars vera hægt að fjölga mikið í löggæslunni fyrir áttatíu milljónir?  Þar er þörfin brýnni en einhverjar geðþóttaúthlutanir, svo ekki sé minnst á kjördæmapot.

Hér er svo ein lítil tilvitnun sem gladdi mig ósegjanlega.

" Forsætisráðherra segir auk þessa að stjórnmálaflokkarnir megi búast við að finna fyrir niðurskurðarhníf ríkisvaldsins."  Þó fyrr hefði verið.

Miklu fyrr.

Fjölgun lögreglumanna, sem mætti þá fjármagna með margnefndu "skúffufé" myndi án efa gjörbreyta stöðunni t.d. hvað varðar þau þjófagengi sem nú herja  í ríkari mæli en nokkru sinni fyrr á verslanir á höfuðborgarsvæðinu.

Búðahnuplið og aðgerðir gegn því kosta verslunareigendur 8 milljarða á ári.

Nú stunda dæmdir afbrotamenn iðju sína af meiri elju en nokkru sinni fyrr og að því er virðist, óáreittir, nema þá kannski í þau skipti sem þeir mæta fyrir dómstólana og fá á sig skilorðsbundinn dóm. Svo er horfið til fyrri iðju.

Undarlegt að engum þeirra skuli hafa verið vísað úr landi því lögum samkvæmt mun slíkt vera hægt.

Ef grannt er skoðað.

Ef lagabreytingu þarf til að losa okkur við ósómann þá hlýtur að vera hægt að vinna að slíku. Það er ótækt, ef svo ólíklega vildi nú til að fangelsispláss losnaði einhvern tímann, að við þurfum að fara að fóðra kvikindin. Við eigum nóg með okkar innfæddu.

Og svo í lokin.

Lifi Nýja-Ísland og þar til næst. 

Heimildir Rúv.

 

 

 

 

 

           

Nýtt hlutverk Nýja Kaupþings...

...virðist mér vera að afskrifa skuldir óreiðumanna.

Nú bendir allt til þess að bjarga eigi Jóni Ásg. Jóh. og fjölskyldu fyrir horn.

Það kemur fram í verklagsreglum bankans að "Áframhaldandi þátttaka eigenda og stjórnenda í þeim fyrirtækjum sem Nýi Kaupþing þarf að afskrifa skuldir hjá eða umbreyta skuldum í hlutafé er háð því að þeir njóti sérstaks trausts og þeir þyki mikilvægir fyrir framtíð fyrirtækisins." (Undirstrikun er mín).

Traust ?  Mikilvægi ?

Það er enginn ómissandi. Allra síst Jón Ásgeir.

Fjármálaráðherra vor er orðvar að vanda og talar um þær áherslur sem mótaðar hafa verið um jafnræði, skipulögð og samræmd vinnubrögð og gagnsæi.

Gagnsæi? Góður þessi.

Hér kemur ein frábær klausa sem segir í raun allt sem segja þarf.

"Steingrímur tekur fram að frammistaða stjórnenda skipti að sjálfsögðu máli. „Hvort reksturinn sé í lagi og menn hafi lent í vandræðum af óviðráðanlegum orsökum eða fyrir eigin mistök. Allt þarf þetta að meta eftir bestu getu.“

Er verið að draga í land?

Ég minnist orða um gagnsæi og að allt yrði dregið upp á yfirborðið. Síðan hefur augljóslega mikið vatn runnið til sjávar.

Hér er svo annar góður.

"Félagið skuldar Nýja Kaupþing tæpa fimmtíu milljarða króna. Skuldin er tilkomin þegar Jón Ásgeir og fjölskylda keyptu Haga af sjálfum sér úr Baugi í fyrra. Bankinn lánaði 1998 allt kaupverðið ."

Fjandans auli gat ég verið að hafa ekki verið í viðskiptum við Kaupþing. Þá hefði ég reynt að fá afskrifaðar skuldirnar á húskofanum. Maður er oft vitur eftir á.

Það kæmi mér ekki á óvart að þegar upp er staðið tróni Jón Ásgeir í hásætinu með geisla-Baug um hárlokkana.

Lengi lifi Nýja-Ísland og þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1998: Eigendur njóta trausts

Ég get ekki orða bundist.

Ég var að lesa færslu Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar þar sem hann fer mikinn og hefur Bjarna litla Ben til skýjanna.

Sosum engin furða. Bjarni pjakkurinn er jú fjallmyndarlegur og efnilegur strákur. Það hljóta allir að vera sammála um.

Hannes fer á kostum í þessum pistli sínum og kemur víða við.

Eins og hans er von og vísa.

Reyndar eru nokkur atriði í grein hans, bara örsmá, sem fengu mig til að leita lúsa.

Svo ég taki mér smá ( bara smá ) bessaleyfi og vitni í færslu hans þar sem hann segir:

" Þegar á reyndi, stóðu Norðurlandaþjóðirnar hjá í hvirfilbylnum, sem skall á Íslandi." Nú já.

Þetta hefur örugglega ekkert með þá óráðsíu og það stjórnleysi sem hér ríkti í stjórnartíð "Framsóknaríhaldsins að gera." Örugglega ekki.

Áfram æðir Hannes.

Nú skammar hann núverandi ráðamenn þjóðarinnar og ásakar þá um reynsluleysi og í onálag þá brigslar hann þeim um hugleysi og svo vitnað sé í hans eigin orð:

"ótta við einhverjar óskilgreindar afleiðingar af því að láta ekki undan Bretum og von um að þurfa aldrei að standa við þær skuldbindingar, sem þeir hafa lagt á Íslendinga."

Þá vitum við það.

Hér er smá klausa sem bókstaflega fékk litla hjartað í mér til að slá hraðar.

"Því miður tóku Jóhanna og Steingrímur ekki málstað Íslendinga upp á Norðurlandaráðsþinginu ólíkt Bjarna Benediktssyni."

Svo hugljúft. Svo hjartnæmt.

Það eru reyndar nokkur smáatriði í pistli Hannesar sem stungu í augun. Smáatriði sem komu mér á óvart því bæði er maðurinn vel gefinn og góður penni.

Hann fárast yfir aðgerðaleysi Norðurlandanna þegar við Íslendingar vorum búnir að kúka upp á axlir.

Hann gleymir grundvallaratriði allra viðskipta, sem er að standa í skilum.

Það gerðum við Íslendingar ekki!

Hann gleymir líka þeirri staðreynd að þegar allt var að fara til helvítis í okt. sl. þá voru það flokksbræður hans sem biðluðu til AGS.

Það er nú þetta með gullfiskaminnið. Í guðs bænum Hannes minn, hættu að hampa Bjarna litla Ben. Hann varð okkur öllum til skammar með þessum ræðustúf sínum. Vonandi á drengurinn eftir að þroskast og vitkast með árunum.

Þar fyrir utan finnst mér fjandi fúlt að geta ekki skellt eins og einni athugasemd inn á síðuna þína.

Nóg er komið að sinni, eigið góða helgi.

Þar til næst.

Falleg orð en innantóm.

Þegar ég hef í huga reynslu mína af almannatryggingakerfinu undanfarin ár þá verð ég, því miður, að lýsa yfir vantrausti á allt sem frá félagsmálaráðuneytinu kemur.

Ég minnist orða fulltrúa núverandi ríkisstjórnar þegar þau "dúettinn" sögðu að ekki yrði hróflað við öldruðum og öryrkjum.

Hverjar urðu svo efndirnar?

Hér er svo smá klausa sem bókstaflega fékk mig til að gnísta tönnum- af illsku, eða uppgjöf?

Nei. Ég gefst aldrei upp.

"Markmið umbreytinganna er að auka sanngirni í almannatryggingakerfinu".  Sanngirni?

"Hvetja til sparnaðar og aukinnar atvinnuþátttöku lífeyrisþega, einkum öryrkja".  Sparnaðar?

"Þeim markmiðum er best talið náð með því að draga úr skerðingum." Skerðingum?

Getur virkilega verið að nú verði hætt að taka þessar krónur, sem ég fæ  frá lífeyrissjóðnum, af örorkulífeyrinum?

Því trúi ég þegar ég sé það.

Annars hefur mín átta ára búseta á Íslandi kennt mér að þegar til kastanna kemur skiptir engu máli hvort það er hægri höndin, eða sú vinstri sem heldur um stjórnvölinn.

Á sama tíma og við öryrkjar, já og aldraðir, erum að fleyta þjóðarskútunni yfir hættulegustu grynningarnar, þá eru ráðherrar vorir að bruðla með almannafé.

Átta hundruð milljónir, það sem af er öldinni, út í buskann.

Bara frá bankahruninu  hafa ráðherrar úthlutað rúmum 80 milljónum sem hluta af ráðstöfunarfé sínu, og það í verkefni sem koma málaflokkum ráðherranna ekkert við.

Sem sagt, á sama tíma og ég er að berjast við að halda húskofanum mínum ( byggður 1942 ), þá er verið að spreða almannafé í allar áttir eins og kvikmyndafyrirtæki hér, hundasýningar þar, kóræfingar, og hver veit hvað,að ógleymdum þeim beinum sem nokkrir ráðherranna hafa fleygt í hvoftinn á stuðningsmönnum sínum.

Er nokkur hissa  þó mér sárni?

Ég er löngu búinn að fá upp í kok og hvað varð annars af gegnsæinu sem okkur var lofað?

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Almannatryggingakerfið stokkað upp

Er þetta það sem koma skal?

"Stjórn Glitnis sýknuð af kröfum Vilhjálms Bjarnasonar."

Það þarf ekki að velkjast í vafa um skilaboðin frá Hæstarétti.

"Vilhjálmur stefndi stjórn Glitnis vegna tillögu sem samþykkt var í stjórn bankans og veitti stjórninni heimild til að kaupa eigin hluti í félaginu......Málið snertir starfslok Bjarna Ármannssonar hjá bankanum. Er bankinn sýknaður af stefnunni."

Þegar Bjarni Ármannsson er annars vegar undrar mig mest að ekki skuli fleiri hafa risið upp og stefnt Glitnis stjórninni.

Áðurnefndur Bjarni ,fyrrverandi forstjóri bankans, seldi bankanum hlutabréf á yfirverði, sem öðrum hluthöfum bankans bauðst ekki.

Hver skyldi svo skýringin vera?

 Lögmaður Glitnis stjórnarinnar,  Ólafur Eiríksson, segir  að ákvörðun stjórnarinnar um hlutabréfakaupin hafi verið í samræmi við samþykkt hluthafafundar Glitnis frá febrúar 2007.

"„Þessi heimild var aftur samþykkt í febrúar 2008, níu mánuðum eftir þessi viðskipti,“ segir Ólafur. Gott og vel. Þarna er komið inn á hluthafafund Glitnis.

Nú er mér hvorki kunnugt um hluthafa Glitnis á þessum tíma, né hverjir mættu á fundinn. en þess má geta að þann 1. okt. 2008 var Jón Ásgeir Jóhannesson, ásamt fjölskyldu sinni, skráður stærsti hluthafi í Glitni í gegnum ráðandi hluti í Stoðum.

Óþarfi að hafa fleiri orð um það.

Hæstiréttur fylgir löggjöf sem var orðin úrelt fyrir hálfu árhundraði. Löngu tímabært að uppfæra.

Á meðan ekkert gerist í þeim málum má búast við því að við horfum á hvern fjárglæframanninn á fætur öðrum sleppa með föðurlega áminningu og  jafnvel herðaklapp.

Sulturinn sverfur að þeim fátæku í allsnægta, fyrirmyndar ríkinu Íslandi, á sama tíma og til eru menn sem telja það óábyrgt að greiða skuldir sínar.

Lengi lifi "Nýja Ísland."

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skelfileg skilaboð frá Hæstarétti

Af komandi kynslóð o.fl.

Stöku sinnum rekst ég á frétt sem mér finnst svo fjarri veruleikanum að mér kemur helst í hug 1. apríl, nú eða þá að viðkomandi fréttaritari hafi verið fullur.

Allt getur reyndar gerst og þá sérstaklega á þessum síðustu, verstu og stundum furðulegu tímum sem við lifum á samanber eftirfarandi frétt sem ég las í Viðskiptablaðinu í dag.

"Dæmi eru um að Glitnir hafi veitt börnum há lán til stofnfjárkaupa í Byr sparisjóði. Tólf ára barn fékk slíkt lán upp á sex milljónir króna." Ég leyfi mér að vitna áfram í greinina.

"Frá stofnun Íslandsbanka hafi umræddar ( barna )lánveitingar Glitnis verið til skoðunar. Við þá athugun hafi komið í ljós að ekki lá fyrir samþykki yfirlögráðanda, þ.e.a.s. sýslumanns, til lántöku hinna ófjárráða barna."

Hafi ég nokkru sinni haft efasemdir, hvað snertir heilsufar fréttaritara að störfum, þá eru þær horfnar. Gætu reyndar skotið upp kollinum á öðrum vettvangi.

Skyldu háttvirtir fyrrverandi stjórnendur Glitnis kannski hafa farið í sandkassaleik við ungana?

Svo í aðra sálma því nú er spáð lækkun stýrivaxta eftir viku. Það yrði ekki amaleg jólagjöf til okkar allra ef þeir færu nú niður í eins stafs tölu fyrir jól.

Ég kíkti aðeins á greiningu lánshæfismats ríkissjóðs og virðist að þar séum við í góðum málum. Reyndar er þar ein ofurlítil setning sem ég er að velta fyrir mér.

"Erlend eignaraðild í bankakerfinu mun hafa jákvæð áhrif á lánshæfismat ríkissjóðs."

Þarna er að sjálfsögðu verið að ræða aðkomu erlendra kröfuhafa að Nýja Kaupþingi.

Skyldi útrásarliðið standa einhversstaðar þarna á bakvið? Kæmi mér sosum ekki á óvart því ef fj......minkurinn er hrakinn upp í horn þá snýst hann til varnar.

Þar til næst.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nú er bara að vera jákvæður.

Jafn mikill andstæðingur AGS, Icesave, já og ESB aðildar ég er, verð ég að viðurkenna, í það minnsta fyrir sjálfum mér, að við áttum engra kosta völ.

Við Íslendingar( fámennur hópur þó) vorum búnir að mála okkur út í horn.

Nú bíð ég óþreyjufullur eftir tilkynningu um lækkun stýrivaxta, afnámi gjaldeyrishafta, fyrsta áfanga, og jafnvel erlendu fjármagni inn í landið, svo vitnað sé í orð viðskiptaráðherra þar sem hann segir nokkuð góðar líkur á því að nýtt fjármagn fari að leita til Íslands í kjölfarið á endurskoðun efnahagsáætlunar Íslands með Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.

Mér dettur helst í hug að nú hafi útlendingar loksins uppgötvað að hér er til heiðarlegt fólk sem vill standa í skilum með sitt.

Það eru ekki allir útrásarvíkingar.

Var að fylgjast með umfjöllun Kastljóss á "skúffufé" okkar hæstvirtu ráðherra. Þó ég kippi mér ekki upp við neitt, nema kannski hressilegan jarðskjálfta, þá blöskraði mér bruðlið og óráðsían.

Átta hundruð milljónir út í buskann það sem af er öldinni? Ótrúlegt. Það er ekki eins og þetta séu vasapeningar þeirra höfðingja. Tímabært að læsa skúffunum.

En... allt illt tekur vonandi enda og ég get ekki látið hjá líða að minnast á það, sem í mínum huga er frétt dagsins, en þar fjallar Financial Times um Ólaf Þór Hauksson, sérstakan saksóknara, og það verkefni sem hann hefur með höndum. Þar eru mörg gullkornin.

„Á hans herðum hvíla vonir reiðra Íslendinga, sem vilja sjá bankamennina axla ábyrgð á því að þessi fyrrum ríka 300 þúsund manna þjóð er nú á efnahagslegu hamfarasvæði," segir blaðið.

Reiðra? Mér koma mörg orð í hug sem betur eiga við en Tjallinn hefur jú alltaf verið þekktur fyrir hógværðina, í það minnsta í orði.

Hér kemur svo mögnuð klausa.

"Rakið er að Ólafur hafi nánast enga reynslu haft af rannsóknum á borð við þær sem hann stýrir nú. Hann hafi hins vegar haft einn stóran kost til að bera: Engin tengsl við fjármálamennina, sem nú sæta rannsókn." Þetta lofar góðu. Reyndar kemur margt annað gott fram í greininni en ég læt mér nægja að taka undir  orð Ólafs þar sem hann segir að fólk verði að sýna þolinmæði því rannsóknin sé viðamikil.

Þar til næst.